SANA....

naaalala ko pa rin ang mga oras na magkasama tayo

at lahat ng mga bagay na magkasama nating ginawa.

ang RELASYON na matagal nating pinaglaban pareho.

yung mga bagay na akala ko sapat na para hindi matapos

ang relasyon na to.

Naaalala mo pa ba yung lage mung sinasabi sakin???

Lagi mo sinasabi "-H-M-A, KAYA NATIN TO, WAG LANG TAYO BUMITAW

DI KITA IIWAN ANDITO LANG AKO AT SOBRANG MAHAL KITA PO!!!".

Na magkasama natib lalampasan lahat mallaki man o maliit

na problema dahil magkasama tayo..

yun naman ang ginawa ko iniintindi kita kahit minsan di ko na kaya

kaya umiiyak nalang ako... dahil wala naman akong magawa kasi sa huli

ako padin ang lalabas na masama,sa huli kasalanan ko parin.

kaya pinipilit ko maging matigas khit nararamdaman ko nagbabago kana sakin...

pero kahit ganun, umaasa parin ako na darating ang araw bumalik ka ulit sa dati...

yung makulit, yung sa bawat araw nararamdaman ko kung ganu mo ako kamahal...

yung sa bawat gabi kahit ganu ka pa ka pagod galing sa trabaho, nagagawa mo pa

mag alala at magtanung kung kamusta ang araw ko...

kasi alam mo ba???? "MISS NA MISS KO NA ANG TAONG UN" :(

MISS N MISS NA KITA, kahit pa sinasabi mo tinotopak ako at di kita maintindihan...

pero ako kaya naiintindihan mo? Di mo na kailangan na masagot pa yan,

kasi alam ko na sa dulo ng usapan na to ako parin ang hindi nakakaunawa...

hindi ako selfish, hinahanap ko lang ang dating ikaw...

ang hirap kasi nasanay ako na lagi kang may panahon sakin,

nasanay ako na kapag nasasaktan at umiiyak ako lagi kang anjan kahit

napakalayo mo sakin... lagi mo ko napapasaya kahit dagat pa ang pagitan natin.

Nasanay ako na sa gabi nananatili kang gising kasi alam mo gising pa ako, at

bago ako makatulog boses mo ang pinakahuling maririning ko.

At sa umaga pag gising ko, ikaw ang pinakaunang bumabati sakin,

at sinasabing MAHAL NA MAHAL MO AKO at di mo ako ipagpapalit kasi

ako lang ang pinaka maganda sa paningin mo.. na sa kabila ng pagiging

pasaway at kakulitan ko ay hindi ka nagsasawang intindihin ako...

sana nga bumalik kana...