KISMET...

Sabi nila pag mahal mo ang isang tao matuto kang pakawalan siya.

Kung sayo, sayo... kung hindi, hindi... pero panu mo maiisip na pakawalan

Ang isang tao kung siya ang dahilan kug bakit nagmamahal ka???

Mas madalas nagkukunwari tayo pag sobra ng nasasaktan...

Sasabihin natin “WALA YUN NOH!” pero pag nag-iisa na di na mapigilan ang pag iyak

At masasabi nalang sa sarili na “MAHAL PARIN KITA KAHIT OBRANG SAKIT NA!!!” L

Sometimes its not that easy to say, “BAHALA NA!” just to have the one you love remain

By your side... but later on you will realize its more difficult to utter when you know you have to let go and just say, “BAHALA NA!! MALUNGKOT AKO BASTA’T MASAYA SYA!!!” L

Bawat bagay may halaga. Hindi mo lang nakikita kasi hindi pa siya nawawala, bawat tao

May importansiya, hindi mo lang napapansin dahil andyan lang siya...

Pero pg nawala na hinahanap mo na... saka ka manghihinayang, pag iba na ang nakinabang...

Whats meant to be will always find a way and if ever you’ve found yours, give your best shot to make it happen, so you wont have any regrets afterwards... NEVER let it go... kasi kung wala kang gagawin,hindi lahat ng MEANT TO BE ay nagiging REALITY...

Nagseselos ako sa mga taong nagiging malpit sayo, lalo pa at magkalayo tayo...

Hindi ako selfish o possessive... takot lang akong maging masaya ka sa iba, at baka

makalimutan mo na minsan naging masaya ka skin L...

anung gagawin ko pag wala ka na??!! Masaaktan??!! Iiyak?? At pipiliting limutin ka??

HINDI!!! Dahil isa lang ang aya kung gawin kahit masakit... Yun ay ang MAHALIN KA PARIN!!!...